Ποτιέ, Εζέν

(Pottier, 1816 – 1887). Γάλλος ποιητής και επαναστάτης. Τα πρώτα του ποιήματα έγραψε στις ημέρες της Ιουλιανής επανάστασης του 1830, που κρίθηκαν με ευνοϊκά σχόλια από τον Π.Ζ. Μπερανζέ. Η σημαντικότερη περίοδος στη ζωή και στο έργο του άρχισε την εποχή της Παρισινής Κομούνας (1871). Ήταν ένας από τους ηγέτες του αγώνα εναντίον των γερμανικών στρατευμάτων που πολιορκούσαν το Παρίσι. Την ίδια περίοδο με την ποίησή του αναδείχτηκε σε ποιητή του επαναστατημένου προλεταριάτου. Παράνομος στο Παρίσι, μετά τη συντριβή της Κομούνας, έγραψε τη Διεθνή, που έγινε ύμνος της εργατικής τάξης όλων των χωρών. Aργότερα πήγε στη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Το 1880 γύρισε στη Γαλλία και προσχώρησε στο εργατικό κόμμα. Τα σπουδαιότερα έργα του Π. τιτλοφορούνται: Κοινωνικοοικονομικοί στίχοι και σοσιαλιστικά επαναστατικά τραγούδια (1884), Ποιος είναι τρελός; (1884) και Επαναστατικά τραγούδια (1887).